Hep karanlık gecelerin koynundan
Gelirdin bana
Tenine sinmiş
Şişko sarhoşların kokularıyla
Gözlerin dinamit gibi olurdu
İnfilak tüterdi avuçlarında
Sen susardın
Ben sen olurdum kaçışlarımda
Baştan kaybedilmiş bir savaşın
Yaralı esirleriydik biz
Sereserpe kalplerimiz kan revan içinde
Kurşun atımı mesafelerden
Iskalıyorduk mutlulukları
Biz istasyona vardığımızda
Son tren çoktan kalkmış oluyordu
Ve hep kaçırıyorduk
Köprüden önceki son çıkışları
Kimbilir hangi günahın koynundan
Geliyordun bana
Yüzüne vurmuş
Sevmeden sevişme acılarıyla
Yitirilmiş bir hayatın
Sönmüş meşaleleriyik biz
Tebesümünü sargıbezi yapıyorduk
Kanayan yaralarımıza
Bakışların intiharlara gebeydi
Korka korka açıyorduk perdelerimizi
Kötü adamlar rüyalarımızı basıyordu
Sabahlarımız hiç tekin değildi
Sevişmelerimiz bile
Hep birşeylerden kaçar gibiydi.
Kayıt Tarihi : 11.4.2004 16:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!