Tedirgin Şiiri - Ali Akkil

Ahlak polisi gibi hissediyorum kendimi bazen de ilkokul öğrencisi gibi öğretmenime ellerimi ve mendilimi gösteriyorum tırnaklarım varmış gibi. Yerdim tırnaklarımı belki yokluğun verdiği açlıktan belki de geleceğin tedirginliğinden.Asiydim çocukken tanımıyorum kimseyi çünkü bilmiyordum yaşamın ne olduğunu dik başlı gidiyordum hep herşeye. Bugünler de eşimin de dediği gibi pasifim kirli bir yüz körü bir anı görmek istemiyorum hayatımda.Zor bir hayatım oldu demir bardak ve bir kaç zeytinle sabah kahvaltım. Yakmak için kalktığım her sabah kalorifer dairesinde yaşadığım sıcak gibi acı vericiydi herşey.Herkes geçmişte böyleydi der yakınır ya ben yakınmıyorum geçmişe kusuyorum. Beni anlamayan insanlara kızıyorum. Kendimi anlatamayınca sinirleniyorum. Yaşamak istiyor muyum. Hiç bir soruya cevap vermek istemiyorum. Umursamıyorum soruları cevap arama telaşına girmemek için. Sanki koskoca bir çınar ağacıyım o birbirlerini çok sevenlerin sırtıma kazıdığı baş harflerden yaralarım. Yaşlanıyorum günden güne ağırlaşıp hantallaşıyorum hevesim yok. Kör ve sağırım bu dünya da ki atmosfere. Bir nefes alacak bir durak bulamadım ki yolculuğa çıkayım. Belki de kazanırım hiç yapmadığım savaşları belki de savaşırım hiç silahsız ve kavgasız.