Can çekişiyordu mevsim
ayrılırken sapsarı
kentin havasını sindirip ciğerime
okşadım usulca ahşap binaları
sonra üşüştü anılar gözlerime
gelmiştim artık dediler Basmane
birden
babamın Asyalı yüzünü hatırladım
sonbahar ayaklarıma yığıldı
gözümü çıkardı kocaman şehir
anamın bir resmi olsaydı keşke
ne çabuk geçiyordu zaman
çocuk oldum asker oldum
harç taşıdım sırtımda insanlığa
seyrederek dünyayı bir camekânda.
Kayıt Tarihi : 5.11.2018 08:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!