Tedavisi Yok Şiiri - Abdurrahman Demir

Gitti
Medeniyetin tek dişi
Ben büyüttüm
Başkası mı yesin meyvesini mantığı
Baba oğuldan kaçar
Oğul babayı takmaz
Ve on sekizine basar basmaz
Sokağa terk edilen genç kızlar
Nice olur hâlimiz
Aman aman
Uzak olsun bizden bu medeniyet
Bak köreldi duygular
Makineden farksız beyinler

İşte medeniyet
Giderek dedemize benziyoruz
Farklı olsa da
Diz üstü kısa
Şalvarımsı pantolonlar
Eşarpla uyumlu rujlar
Ne hayallerimiz vardı oysa
Temiz saf bir köylü kızı
Mutlu bir yuva
Karışacaktık çoluk çocuğa

Sen sen ol yavrum
Kaptırma kendini bu rüzgâra
Yoksa elinden şekeri alınmış çocuk gibi
Küsersin hayata