Tecrubem Şiiri - Bell Noor

Evet benim yok olacak bosluk’da, kollarin’da eriyerek.
Anlamlari birakip, anlamsizliga akil verecek ben.
Aldiklari bana yuk idi, kalan ise bana gerek degil.
Ne varsa kullanir garisini dusunur, hayal yaparim.
Elbet hicmi getmeyecekmis gibi gorunenlerden’im,
Aslin’da yokluga gidenlerden’im.
Bitmem, tutulmam, isime gelene ziyade, yenilesirim.
Deyisince amacim, ihtiyacim yollarda nicelerle rastlasiriz
yada yoldas isen nicelere ratlariz.
Sultan degil bu can, sultanat var/yok dertlemez.
Zaman gelip’de adalet bulacaksa yerini, beklerim hasabimi, alinacak hangi aci’dan baksan cok. Eyy be can…der ki zor belki bela ama, tatli bela bu bela.
Sonunda boslugun yoklukta bulusacak biz degil’miyiz? ziyan, her birimiz sikayette, bulunamamisiz boslukta, yoklardayiz, kayip, garip bir hal’dayiz? !