Tecrübe Şiiri - İbrahim Maraşlı

Tecrübe, kanı ve teri defter yapmış alnıma
Çizgilerden oluşan binlerce insanı tek tek çizmiş bahtıma
Niyetim, çoğu zaman yormuş ilgiye muhtaç bedenimin satırlarını
Niyetim ne olursa olsun bunca insan buruştururdu bu narin yaprakları

Bir kar zarar tahterevallisi gibi düşüncelerim
Cesaretim olmasa korkulu düşleri nasıl severim?
Bazen düşünmek tutar boğazımdan yutkunamaz eder beni
Ve bazen kaçamadığım düşler keser nefesimi

Bir beden de onlarca kimlik taşımak ne zor
Babayken evlat, abiyken kardeş, ışığı gösterirken bir kıvılcıma muhtaç olmak
Ve alimken cahil olurum aynı zamanda
Şu hayatta tercih yapmak ne zor
İyiyken doğruyu, kötüyken doğruyu, tembelken doğruyu ve istemezken doğruyu seçmek ne ağır gelir bana

Garip dostlarım iyi ki varsınız
İyiliğinizle var olmasaydınız
Belki çıkardı benden obsesif bir alim
Yada olurdum düşmanımdan çok daha zalim
Olsun iyi ki dedim iyi ki derim her daim

İnsanlara ayna oldum istesem de istemesem de
Tatmin edilesi bir vicdan oldum söylediğim cümlelerde
Çok zorluklar geldi geçti güzel karşılamaya çalıştım bir misafir gibi
İmanın ışıltısı olduğunu bilsem
Taç yapar gezdiririm bedenimden bir parça gibi

Bildim bilemediğimi, bilemedim bildireni
Gördüm göremediğimi, göremedim kördüğümü
Duydum duyamadığımı, duyamadım duyuranı
Ve mühürledi tecrübem alnımdan akan terle dudaklarımı
Ve köz bastı gözlerime alnımdan akan kan
Hayal edemez kıldı ufuklarımı