Tecrübe Şiiri - Emine Akkurt

Üşüyorum!
İnsanın yüreği üşür mü,
Buz kestim...
O kadar çok keşkem var ki,
Acıyı hissetmiyorum...

Çaresizlikler içinde kaldım,
Geceye sığınmaktan yoruldum,
Saat yine pişmanlıklara beş var,
Sigaramın dumanında heveslerim can çekişiyor.

Yaş almışlıklara inat büyümüyor yüreğim,
Ölüm var ve ben adım adım gidiyorum,
Heybemde ziyan olmuş sevdam iç çekiyor,
Tepeden tırnağa acıyan yaralarım var benim.

Hayat bana insan tanımayı öğretmedi,
Çok çabuk kandım sevgisi sahte olana,
Davacıyım,elimi açıp ah ettiğim var,
Gecenin bir yarısı keşkelerimi düşünüyorsam,
Fatura çift taraflı kesilir,
Elbette hesap ödeyeceğin gün yakındır sevgili.

Tecrübe ne garip şey,
Canını yakmadan gelmiyor benliğine,
Ben bedelini yüreğimle ödedim,
Biliyor musun sıra sende,
Ama öyle kolayda olmayacak.

Şunu sağlam öğrendim mıh gibi çaktım aklıma,
Sevgili dediğin aciz yürek,
Ne zaman seni suçluyorsa,bilki orada sevda hükümsüzdür,
Çok suçlandım ben!
Ne zaman yıldızlar eline düşerse,
Belki benim gibisi bir daha denk gelir sana.

Bir daha hiç kimse benim gibi bakmayacak sana,
Hak edilmeyen değer devinimsiz olan yüreğe barlıktır,
Artık şiirlerimide mavilerimide alıyorum senden,
Geldiğin ilk günkü gibi bırakıyorum seni,
Değersiz,sevilmeyen, aciz hırkasını geri giy sevgili...