Tecrübe Şiiri - Emrah Arslan

Alışamadım bu hayata, uyum sağlayamadım, sevemedim...

Bir ağacın gölgesinde, bir dere şırıltısı dinlerken uyuyakalmaktı maksadım,
Gülüşmekti çocuklarla kırlarda koşarken.

İnsanların sevişmeyle, savaşma arasındaki sert geçişlerinde bocaladım.

Beceremedim nefret ettiklerimin yüzüne menfaat bedeli karşılığında gülmeyi.

Dokum uyuşmadı dokunduğum soğuk tenlerle.
Benim istediklerim, benim istediğim gibi olsun istedim,
Onların, benim, bizim iyiliğimiz için...

İtemedim sirk cambazlarını elimin tersiyle.
Ne zaman mutlu olsam belalara hoş geldim.
Rahatı görsem de hep tetikte gezdirdi beni hayat.
Buymuş tecrübe denilen zat...