Tecrit Şiiri - Fatma Güven

Gecenin karanlığında
Yakılan bedenleriyle ışıklaşanlar;
Kafese kapatılan aslanın haliyle
Girmemek için ölüm mezarına
Direndiler.
Beyaz ölüm;
İnsanlığın doğasını reddeden
Yavaş yavaş, diri diri dört duvara gömen.
Yalnızlık, sessizlik kendi sesinden başka
Ses duyamamanın dayanılmaz acısı.
Acılarla, sevinçlerle, düşüncelerle
Duyguların içinde tek başına kalmak,
Ölümün ta kendisi.
Bedeni canlı mezar yapmak ruha.
İnsan onuru kabullenebilir mi bu ölümü?
Kabullenenleri denemek için
Koysak zamanı olmayan bir süresizliğe,
Koysak yetki verdiklerimizi bu mezara
Ancak o zaman anlayacaklar ne demek olduğunu.
Ölümün beyaz adı; Tecrit………………..