Birden yapayalnız kalıyorum dünyada
manevi bir çatının tepesinde
seyrediyorum bütün bunları.
dünyada yalnızım
görmek,
uzakta olmaktır
açıkça görmek,durmaktır.
tahlil etmek,yabancılaşmaktır
insanlar
bana değmeden geçiyor yanımdan,
etrafımda havadan başka bir şey yok
kendimi o kadar tecrit edilmiş hissediyorum ki,
üzerimdeki giysiyle aramdaki boşluğu bile
algılıyorum
anla beni
ben manevi yalnızlığın tecrit edilmiş
suskusuyum.
Kayıt Tarihi : 10.1.2018 22:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

beğeniyle okudum
kimse yalnız değil yaradan var
TÜM YORUMLAR (1)