herkes gitti, yağmur kaldı, kapalı pencereler.
gölgeme geçen bedenimin yarısı,
sıkıştı kapı aralığına, dönerken geriye,
herkes git’ti.
açık lambalar ve kül kokusu
senden; söz yapıyorduk, bir resmin eksik.
fakat hala yakıyordu odayı “hülyalı esrarın.”



