Bir çift ben eylesin seni Yaradan,
Ak gerdanda, al yanakta yüzde gel.
Ya sev, kurtar beni sen bu yaradan,
Ya da kurban et, derimi yüz de gel.
Gözlerimden döke döke yaşımı,
Fidan iken kuru ettin yaşımı,
Dilerim uzatır Mevlâ’m yaşımı,
Ömrüm varsa seksen, doksan, yüzde gel.
Rasim der ki cefa adın, kan adın,
Yara oldun hep içimde kanadın,
Nazlı yârim kırık ise kanadın,
Gönlümün gölüne girip yüzde gel.
Kayıt Tarihi : 25.11.2007 23:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rasim Köroğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/25/tecnis-2.jpg)
Hele son dörtlük; şairin ismi ile birlikte anılacak, sahibini (ustasını) hatırlatacak özel bir dörtlük.
Yüz, yaş, yaradan cinaslı kelimeleri belki başka âşıklar tarafından da kullanılmıştır. Ancak son dörtlükteki 'kan/adın' cinaslı sözünü ilk defa bir tecnis içinde okuyorum.
Takdirler ve tebrikler Sayın Köroğlu'na.
Basarilarinizin devamini dilerim...
Saygilar...
TÜM YORUMLAR (3)