Tecessüs Dolu Gözlerden An

Açmışsa goncalar bu/gün avucunu
Dinmişse gözyaşları ağlayana
Neden bitmeler var bu şehirde?

Kuşlarsa sevinçlerle çağlayan
Denizse yanımdan böylesine akan
Neden sonlar bitmez bu şehirde?

Yalnızlıksa yaşanan bu şehirde
Gülümseyiş vermiyorsa topraklar artık
Aşk neden var bu şehirde?

Yaşamayı öğrenince öğrendim yaşananı
Yaşamayı öğrenince öğrendim parmaklarımı
Bir parmak dünyamı
Bir vakit kalktım bu şehir girdabından sabah
Dünya güzel demek var ya hani bu şehirde
Olmak var ya en güzelinde
Sabahına güneş açıldığını görmek var ya hani
En hislisi buydu tecessüs dolu göz bebeğime
Kalktıysa bir umut için bedenim
Ruhum doğabiliyorsa her güne
Duyguları saçabilmekti en güzeli
Kalemini tutmaktı belkide en güzeli
Sayfalarla dost olabilmekti çağlayan ırmağa karşı
Depreşen havaya karşı mısralarıyla o aşkı yaşayabilmekti.
En güzelleri bir kalem, bir kağıt, bir mısra bulabilmekti işte.

'Seda' diye adımla başlayıp kucaklaşabilmekti.

2009/20:15