Tecelliyet Şiiri - Yakup Şimşek

Ulviyetle yaratılan ey insan
uzak kalma Vahtedden
unut dünyadaki perişanlığı
çiledir insanı pişiren
aşka getiren haşır neşir eden
ölmeden öldüren
bilkin bitmez oradaki perişanlık
CEMAULLAH'TAN ayrı kalırsan
burada perişan orada perişan

satır satır yazan eller
uzak olursa günahlardan
susarsa diller konuşursa gönüller
tecelliyeti alır hak YARATAN'dan
burası da cennet orasıda cennet

rabıtasız yürümezse ayaklar
zikirle uyanır tüm azalar
dolaşmaz ortada kötü hayalar
tecelliyetle bütünleşir HAK YARATAN

Duysa kulaklar diğer feryatları
o gözler görse secdedeki mahlukatları
kalkmaz başın secdeden
dinmez gözlerdeki yaşlar
susmaz olur dillerdeki zikirler
işte o zaman feryadın gönlünden
işte o zaman SEN O'NDA O SENDE
AŞK MAŞUK olur