Tecelligâh Şiiri - Hilmi Can

Amenna tabiat tecelligâhtır,
Örümcek örüyor ağda kudretin.
Çiçek tomurcuğa kutlu sabahtır,
Yaprakta, meyvede, bağda kudretin.

Zamandan, mekândan münezzeh adın,
Verdiğin akılda, zikirde yadın.
Aynası kâinat, cümle muradın.
Dün, bugün, gelecek çağda kudretin.

Onsekizbin alem razı fermana,
Ol deyince olan muhtaç dermana.
Su iner buluttan çöle, ormana
Eğilmez bozulmaz dağda kudretin.

Var olan alemde, emir kuludur
Uyulan emirler cennet yoludur.
Görev ehli kulun hurcu doludur
Cem olan mahsulde, mağda kudretin.

İman başa koyar Allah demeği
İhlas düstur kılar helal yemeği.
Aklın fikrin süsü, elin emeği
Göz nuru oyada, tığda kudretin.

Her canlı dilince sana seslenir
Sunarsın rızkını o da beslenir.
Üretir ürüne kul heveslenir
Süt, peynir, yumurta, yağda kudretin.

Rızıklar bahar yaz kışta turfanda
Kula nimet sırrı, ilim irfanda.
Gök gürler, yer oynar, afet, tufanda
Kar, tipi, boranda, çığda kudretin.

İznin olmayınca yel oynamaz hiç
Göz kulak kan yürek, ne dış ne de iç.
Kula emrolundu oku yaz ek biç
Eli dili dönen sağda kudretin.

Aciz kul tövbe der, cümle gafından
Ayrılsa bir nebze gölge safından.
Canzade pay diler yüce affından
Ya Rabbim ecelde yuğda kudretin.