Cahillik, insanın karanlık yüzü,
Görgüsü, bilgisi şaşı gibidir.
Cemiyet içinde geçmez hiç sözü,
Mercimeksiz tarhana aşı gibidir.
Öğrenmek insanın içinde ukde,
Hayat acımasız, dostluklar sahte,
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Okuyan insanlar olurmuş arif,
Arife anlatmaya gerekmez tarif,
Sohbeti tatlıdır, kendisi zarif,
Sanki cevahir taşı gibidir.
Goğru söze ne denir İbrahim bey.Şiirlerinizde hep bir okul niteliği var...Kıymeti bilinmeli bence..Sevgiler.
Hayat bilgisi dersleriyle dolu bir şiiri dostumuzdan..
Yazılalı 9 yıl olmuş,90 yıl sonra bile önemini koruyacak...-:))))))
Tebrikler
Mim Kemal Ertuğrul
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta