hiç bir bahar almadı koynuna
anızlarda tattı ilk şehveti
teninde kıymıklar çığlık çığlığa
bereketini yitirmiş toprak üstünde
serili kaldı badem gözleri
ne kulağı vardı hislerinin ne canı yüreğinin
bir “tıp “ oyununda donup kalmıştı her şey
tramvaylar geçiyor trenler ardı ardına
sarılmakta kaldırım taşlarına sokaklar
göğsünün üstünde bir ayaklanma
pazara düşmüş kumrular..
iki yetim parmak sanır ki
et aşık kemiğine
oysa verdiye gitmişti aşk
kanaviçesi kanla işlenmiş bir
gerdeğe
yok artık yatağında üç kişi
biri kendisi birisi yüksündüğü yükü
meme uçlarına yürümekte
gürül gürül bir ana sütü ..
ey hayat sen atın üstünde at benim
yetmemekteyim iki ters bir düze
rüyalarım içinde balıklar
kısmet sanılmakta görüldükçe ..
Ülkü Babacan
Kayıt Tarihi : 12.11.2020 23:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!