Tebrize'me Vesiyet Şiiri - Hikmet Elp

Ay gözelim Tebrize'm dinle sene sözüm var
Beşeriyyet içinde ucalarda gözüm var

Can bedennen çekilir,beyer sınır bu könlüm
Hissédirem yaxında tutar yaxamnan ölüm

Mugedderat ne ise odur gelecek başa
Xaliqin vérdiyine baş qaldırmıram,hâşa

Nice dar günlerimde éşi dostu sınadım
Sensen birce gümanım,özünsen qol qanadım

Sene bél bağlayıram,ehtimi yétir déye
Vesiyetim odur ki yérine getir déye

Azerbaycan Türküsen, çığır tebiyetini
Oğlun,qızın dinlesin qoy öz ulviyetini

Bu élin zehmetini,torpaq sedaqetini
Çığır dünya âleme atanın qéyretini

Qabarlı ellerimle qurduğum öz dünyamı
Yad dilinde küllenen,bağrımda köz dünyamı

Bilirsen ilk gözağrım éşqim,hesretim de o
Sene miras qalacaq malım,servetim de o

İllerin yorqunuyam,bu vaxda cen gelmişem
Men veten vurqunuyam,onda qerar qılmışam

İndi vaxdım qurtarır,girecem ağ kefene
Deme ki yétim qaldım,tabşırmışam vetene

Yadlara bél bağlama,dar günde an veteni
Yoxluğumu hissétsen çağır anan veteni

Gén günde yadına sal torpağın rehmetini
Düş qur,fikirleş ki gör atanın zehmetini

Allah! a el açdıqca bu éle ağ gün dile
Bil ki vetennen öte her şéy yalan,nafile