Tebessümünle varım Şiiri - Gecenin Kalemi

Yüzündeki tebessüm beni benden alan,
Sevmek kimisine göre aptalca,
Kimisine göre çılgınca...
Bana göre sevmek; anlamaktır, sevdiğim.

Sen beni anlayınca
Bir de o tebessümün eksilmeyince gül yüzünden,
İşte diyorum;
Dünyanın en şanslı kişisiyim ben.

Ve sonra…
Geceler bile susuyor senin sesinle,
Kalbim, adını duymadan uyumuyor artık.
Bir dua gibi geçti içimden gelişin,
Kabul olmuş bir dilek gibisin, fark ettim.

Ellerin değmese de elimde gibi,
Bir bakışın yeter; içimden geçeni bilir gibi.
Sevda dediğin ne ki aslında,
Seninle başlıyorsa, her şey tamam gibi.

Senin gülüşün bir mühür yüreğime.
Saflığın ve temizliğin sanki cennette bir melek.
Bu günde gelecek misin gülüşünle?
Gel;
Gel ki yeniden doğsun yüreğim seninle.