Tebessüme Mecal Yok Şiiri - Cihat Şahin

Deprem olur gök kubbede,
Kahkahalar arşa çıkar!
Gök ehlini telaş alır,
Gadap iner, arz’ı yıkar!

Gülmek değil bu çıldırmak!
Akılı izanı kaldırmak,
gadaplanır elbette hak!
Musibetler başa akar!

Azan nefis; ”ene “dedi.
Ruh açlıktan beyni yedi!
Vicdan hisse boyun eğdi!
Başsız gövde, oldu sakar.

Dil dolaşır, yalan söyler.
His haramla gönül eyler!
Akıl bilmez, ceset neyler?
Âdem kendi başın yakar!

Edep hayâ, ar sanılır,
Hayâsızlık kar sanılır!
İdrak hayretten bayılır!
Akıl şaşıp baştan çıkar!

Ağız dişler ellerini,
Yılan yapar dillerini.
Görmez kendi hallerini,’
Gıybet ile kıtal yapar!

Ayak koşar top peşinde,
Taşır onu hep başında!
O hayalde ve düşünde,
Topu ilah(!) yapıp tapar!

Kafa büyük, beyin küçük!
Akıl cüz-i, oda kaçık!
Söylüyorum açık açık!
Bu akıllar, başı yakar!

Herkes güler bir şeylere.
Bilmez güler, o neylere!
Ne oluyor şu beylere?
Bu delilik, ruhu sıkar!

Yasaklara gider eller,
Diken derer, dermez güller!
Ağlar bize, bak bülbüller!
Feryat ile, canı çıkar!

Tebessümlük yok halimiz,
Sefih yaşar, çok âlimiz!
Boyu aştı vebalimiz!
Ağız güler, gözler akar!

Telakkiler; ters yüz olmuş,
Mukaddesler; dümdüz olmuş!
Dine tonla bidat dolmuş,
Gelmiş kibir, gitmiş vakar!

En yakınlar, hasım sana,
Sen sanırsın, hısım sana!
Miras için, kıyar cana!
Para için, canlar yakar!

Bunca elem keder yeter!
Demek gelmiş; yevm-ül beter!
Halk dinini, baştan atar!
Bu kirleri, gayya paklar!

Ümmetini unutma sen!
Biz güleriz, sende gülsen!
Halimizi sen bir bilsen?
Ağlamaktan, gözün bıkar!