Günlerden birgün varla yok arasında sıkışıp kalmıştım,
Masallarımın sonunda bir p.ç daha çıkıyordu ortaya.
Matemden bozulmuş hepsi, bozguna uğratılmış sanki.
Sevgi, bir tek onlara yetmedi.
Gönüllerden bir demet gül sunmuştum kendime o zaman,
Bahçelerimin kokusu külleşmişti artık, terliyordu her çiçek.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta