Şol sabahın fecrinde
Nur dağında rastladım.
Selam verdim;
Duyamadı.
Nefesiyle gördü beni.
"Hayat" dedim;
"Bitti" dedi.
Utanınca bildi beni.
"Yiğit" dedim;
"Gitti" dedi.
Pervasızca buldu beni.
"Sefa" dedim;
"Gelmez" dedi.
Acıyıp da sevdi beni.
"Çile" dedim;
"Bitmez" dedi.
Karalara sardı beni.
"Şehit" dedim
"Ölmez!" dedi.
Tebessüme gömdü beni!
Ahmet Şanal
Kayıt Tarihi : 22.5.2017 00:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!