yaşadığım şehir mavi bir kumaş.
yeşilden maviye akan bir derinlik.
boğazın dantel kıyıları gülümser
benimse ruhum kanıyor,
demirden yokuşlarda..
içimde ki korku,
alıp sevdasını insanın uzaklaşan gemiler.
gözleri kara sevgilim
uzun kara saçlarını tut
poyraz esecek bu akşam
ellerimi tutacak karanlık
yıldızsız gökyüzü kaderim.
bir gemi geçiyor
aklım gidiyor,
alacak düşlerimden seni.
istanbul
bir siyah dantel gece
bir ömre bedel sevgiler nerede..?
ve yalnızlığımı çekiyor bir balıkçı teknesi
katrana dönüşen mavide
yakamozlar tutuyor beni.
bir tebessümüne hasret kaldım
bin derde düştüm
mehtap gülecek sen düşersen geceme
bir tebessümüne....
09..08.2005 / istanbul
mustafa kaya
Kayıt Tarihi : 10.8.2005 08:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)