Hep gülümsedim, Hicranın acısını içime gömdüm ve gülümsedim yine.
Çok üzüldümsede kendi kendime, bir arkadaşımdı benim hüznümü anlayan!
İçimdeki yaşam sevinciydi, umuttu gülümseten beni!
Maddeyi aştım manada mutlu hissettim kendimi.
Dünyaya üç, beş günlük derler
Lakin iki günlük kavuşma çok gelir insanoğluna!
Gönül ağlar, gözden tebessüm akar...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta