Tebeşir Tozu Şiiri - Veysi Çakır

Vurupta sevdasını erimek buna denir işte
Yaşadıkça sevdasını, erir toz duman içinde
Bİr iz bırakır sadece, kolay silinen bir iz
Değdiği yerde sevgilinin teninde

Küçülmüştür önemsenmeyecek kadar
Bir köşede durup seyretmet yıpranmış sevgiliyi
Bir şans daha verseler, son gücü ile
Dünyanın en güzel dört mısrasını yazar, ve parçalanır ölümün elinde

Yaslı gözlerinde sevgilye değdiği o uzun anlar damlar
O dur duraksız deymelerin sonunda ki kırık ses
Ufalır ve toz olur kendinden sevgiliye kattığı anlarda
Bu toz öksürtür etraftaki anlamsız canlıları

Kırılmışlığa ve unutulmuşluğa dair ne varsa
Öylece bekler sevgilinin teninde
Silinmesi kolay bir yara açmıştır sadece
Silinir ve mazi olur kırıklarının bittiği yerde

Havaya katılmıştır ve bir rüzgarın esintisinde
Unutacaktır sevgiliyi uzun kış günlerinde
Isınmanın bir yoluda budur
Daha dün gibi sevgilinin bedeninde

Toplanası imkansız parçalar bölündün
Ne kara tahta anlar artık senin halinden
Nede daha sevgiliye hazzı bitmemiş dostların
Şimdi boğuk bir yağmur ol ve ak, sevgilinin çatısına

Yapacağın etki bir ürpetidir çatıdan içeri
Sığınır yeni yazılmış hikayelere
Tanınmaz olmuşsun, çatıdan da düş
Sen korkulacak adam değilsin