Tebeşir Şiiri - Nazif Tutkun

tebeşiri tutsaydım belki bir güneş çizerdim
fakat kalkamadım o kırık sıradan

yalnızlık gürültü çıkarmakmış, öyle dedi öğretmenim
bir çelişkiydi yalnızlık
tebeşir de bir çelişkiydi, şimdi anlıyorum
korkularımı onunla alt edebilirdim
bilemedim

üzerimde mavi bir okul önlüğü vardı
en büyük korkum ise hiçlik
haliçe doğru inen yokuşta farkettim bunu
başı okşanan bir çocuk gibiydi hislerim
kimi zaman da bir yetişkin duygusu
çocukluğum çok değişkenlik gösterdi
evim de değişti fakat hislerim olduğu gibi
eylemlerim hislerime karşı geliyordu
ben eylemlerime yenildim
hislerim hep çocuk kaldı

dedim ya
tebeşiri tutsaydım belki bir güneş çizerdim