Tebdil-i Mekan Şiiri - Önder Karaçay

Kaygan taşlar gibi,
Zaman aşındırıyor bizi

Yatak değiştiren sular benzeri,
İnsanda mekandan mekana akıyor,
Ferahlığı tebdil-i mekanda arıyor.

İnsan zor değişen bir canlıdır,
Savaşmadan yenilenlerin tarafına,
Gerçeği bilmeye ihtiyaç duymadan geçer.

Hayat zor soruların sınavıdır,
Hazırlıklı olup olmamaya bakmaz.

Seçim gerektiren engeller,
Bizim nereye gideceğimizi belirler.

Aşırı uçlarda uçmak dengeyi bozar,
Bir daha denge kurma şansı da vermeyebilir.

Terk-i diyar eyleminin erdemi,
Yorgunluğun maliyeti sonrasında çıkar

Mecalinize müsait bir mekan bulabilirseniz eğer

Gök her tarafta aynı gök,
Aklın geride kaldıysa
Anıları bağrından sökebilirsen sök.

Ferah bir yer aramadan
Uyan bu rüyadan

Mekansızlığa geçiş becerisi belki de
Bir mekana bağlı olmamayı başarabilmek.

Gittiğin yere kendini götürebilirsen,
Kurtulabilirsin geri de kalmaktan.

Tek çıkar yoldur insanın
Kendine sürgünü

Önder Karaçay