Tears And Blood Şiiri - Veysi Çakır

Bir kız çocuğu sığınmış yoksulluğuma
Yoksulluğa sığınır mı hiç insan
Ağlamak üzere elinde ki bıçağa
Kanla karışıp mahsumluğu öldürecek bu yaşlar

Bu bildiğimiz kan ve hiç kimsenin bilemediği göz yaşları
Bütün betimlemelerden uzak, saf kan ve saf gözyaşları
Öyle tears and blood gibi romantik değil
Çığlık çığlığa bir uykunun sefaleti bu

Göğsümü gere gere dokundum gözlerine
Kocaman bir romanda çizdiğim tek kelime geçi verdi önünden
Maslova! ! ! seni o gözlerde mi bulacaktım
Hayat olmamış duygularını olmamış benliğini çizdi

Affet beni, bende seni birinin gözlerine yerleştiriverdim
Herkes vurup gitti ya seni, bende vurdum
Acını anlayamam şu kısa paket sigaramla
sen tütünün gece yarılarının kadınısın Maslova

Tutuşmak mı el ele senle
Hani nerde demiş bir komedyen gülüşünde
dedim ya sen gece yarılarının, tütünümün kadınısın
olsanda sadece bir romanın ezilmiş karakterinde

lawo deste mın berde (elimi bırak)
kötü bir şey yapmadım
bir yaşama öykü yapayım dedim seni
yokluğun bile o kadar fazla iken bana

şimdi çıkıp gelsen bir çığlığın gözünde
olmaz mı o romanda, göz yaşı ve kan bana
bildiğimiz kan ve hiç kimsenin bilemediği gözyaşları bunlar
bütün betimlemelerden uzak saf kan ve saf gözyaşları

öyle tears and blood gibi romantik değil
çığlık çığlığa bir uyknun sefaleti bu
hadi şimdi sen git, Maslova
BEN HAİNİM bilirsin...