Taziye Şiiri - Abdülsamet Gökhan

Ağam!
diyorlardı birbirlerine
büyük küçük gözetmeden.
Damarlarındaki kanın rengini bilmiyordum ama
esmerdi tenleri...

Zaten alıştırmıştık sabahı,
Bu kez de Nizip'te doğdu güneş üzerimize.
Güldük gülüştük, bir taziyede...
Nerde, niye olduğumuzu unuttuk;
Susuzluğumuzu belli ederek birbirimize...

...

Gün bitti, önümüz yoldu
Yine suladık fidanımızı
Kaynağı ölüm oldu...