Taziye Evi Şiiri - Abdullah Kasım Kuluöz ...

Ölü, kirpiğinin ucunda baki
Yüzüne üflesem
Canlanacak sanki
Beden sükut eşya sükut
Ses havadan ağır
pür dikkat dinliyor
Kulakları sağır
Kim bu uzanmış boylu boyunca
ağzı bağlı, âmâ
Tanımıyor kimse bir zamanlar
Yaşadığı muamma
Herkesin yüzünde hüzün,
Herkesin yüzünde korku,
Herkesin yüzünde sevinç
Ölü sedirde
Kalanlar hala sağ ve dinç.
Duvardaki saat
Tik tak tik tak
bir tik tak sesine
Kaç hayat sığacak
Hava sıcak
ruhlar soğuk
Yüzlerde o soluk
Belirsizliğin belirtisi
Dalan bakışlar
İçten yakarışlar
Yüzümdeki kırışıklıklar
Yaşlandım tabi
Irsi diyorlar kalp krizi
Şimdi altmış beşinde validem
kaç yaşında vefat etmişti dedem
Acep sahiden
Yakıyor mu cehennem
Kafamda bir çeşit
Düşünce istilası
Düşünceler, düşünceler
Her ölünün mirası
Biri Daha girdi geniş salona
"Merhumun ruhuna fatiha"
Fısıl fısıl
Bir fatihadan sonra
Fısıl fısıl
Daha bir dünya muhabbeti
Tarlanın dönümü
Küçük oğlanın şerbeti
hep biraz daha
ölümden uzaklaşma gayreti
Lakin biliyor herkes
Kaçınılmaz nihayeti
sedirde uzanan ile aynı olacak
Bu odadakilerin akıbeti.
Ölü, kirpiğinin ucunda baki.
Belki öte taraftan havadis vardır
Ağzını bağlayacak ne vardı sanki.