Taziye Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
gül eskisi sabaha uzanır
uzanır yoksul kokulu gece
kirpiklerinde geçmişten yadigar
gümüş sular
neyi nereye ekse
düş yeşerir ensesinde

kesilir elleri
yenilenirken alfabeler
büyür bozlak namelerde incinmeler

bir hanımeli köpüğüdür
izinsiz düşen toprağa
son yaz kokusuyla
çarpar yüzsüz yüreğin ortasına

küskün bir martının mahalle kavgasıdır
denizle arasındaki
kaç numaralı haneden bu göç
kim okuyor hangi dile yakışıyor
bu ayrılık ilahisi

.
.
.