Taziye Şiiri - Mehmet İslami

BU GÜN 10 KASIM MERHUM MÜCAHİD-İ İSLAM'LARDAN OSMAN YÜKSEL SERDENGEÇTİNİN ÖLÜM YILI DÖNÜMÜ MÜNASEBETİYLE ALLAHTAN RAHMET DİLER KABRİNİN CENNET OLMASINI NİYAZ EDERKEN DEDİM Kİ:
OSMAN
Bu fitne-i zaman acayibatı
Beyaza, karayı sürüyor Osman
Kibirin kirinden kokan suratı
Seyreden gözleri yoruyor Osman

Hakikât düşmanı dedelerinin
İzini süren şu bebelerinin
İt sütü emziren ebelerinin
Vurduğu sibekle duruyor Osman

Yüzünden cilayı silsede çıkmaz
Aldığı, müskirat gıdası, bıkmaz
Elinde silâhı, düşmana sıkmaz
Babasını düşman görüyor Osman

Bunların sürüsü bir çakal etmez
Tilkiyi çoban tut bunları gütmez
Dilini sallarsa güç kuvvet yetmez
Hedefi, cahime varıyor Osman

Bunlar çöplüklere dökülen şeydir
Nesli cin gâneyse muhakkak beydir
Sırtına, hele bir kaftanı geydir
Önce babasını vuruyor Osman

Ne kadar tekelik taslasa çebis
Nihayet enenip edilir iğdiş
“Dünya ahiretin tarlası” imiş
Herkes ektiğini deriyor Osman

Yüreği tavşandır, sincab akılı
Sinesinin üzerinde takılı
Olmayan fikri batılda çakili
Ana’yla, yatağa giriyor Osman

Masiyetler semavâta ağarken
Hakkın izni ile rahmet yağarken
Merdi-kıpti yiğitliğin’ öğerken
Sirkatin, meydana seriyor Osman

Silâhlar zimmetli ise ödlekde
Yaptımız her amele eyvah de
Rüyâdan bi-haber olan ebleh de
Ne görse hayıra yoruyor Osman

Dersin ki: yamulma, elif ol, dikil
O zaman sana der: aradan çekil
Göbek kasık arasındadır, akıl
İblis, habire gaz veriyor Osman

Ben, diyorda başka bişey demiyor
Nesebi harami, helâl yemiyor
Ana sütü müskirattır, emiyor
Cehenneme köprü kuruyor Osman

Boşunamı bu dünyaya geldiği?
Hikmeti Hüdâdır vardır bildiği
Rabbül aleminin haram kıldığı
Zannetme bunlara yarıyor, Osman

“Müslümandır müslümanın kardeşi”
Fermanına tabi, yaparken işi
Namertten su içsen kırdırır dişi
Daima yayını, geriyor Osman

İster boran olsun isterse dolu
Muhlis, kayalardan aşirır yolu
Oh bire diyerek kırılan kolu
Yeninin içinde sarıyor Osman

Bahr’i saadete olunca üye
Seyreyle gidince şehire, köye
Bu gün ALLAH için ne yaptın diye
İSLÂMİ: nefsine soruyor Osman