Taziye Şiiri - Mevlüt Harmankaya

Bak durulmuş dalgası denizin
Duyduğum sûru mu İsrafil'in
Gözler yağmurla taziye verir
Ağlamak bizim adetimizdir

Soluğu gelmiyor hoş sesinin
Kaçışın yok bugün de bendesin
Öldü yine bir mevsim elimde
Küsmüş gözün yadigâr Güneş'e

Yüzüm gözüm, sözüm oldu turab
Elbet hayırlısını verir Rab
Düşer bildiğim her dua dilden
Yapma böyle, anlarsın sen hâlden

Bana yağmur dolu çelenk gerek
Dikilmiş hastane kokan çiçek
Benden habersiz yaş toprağına
Türbedarım önümde sanduka

Okunur köşede kutsal kitab
Çengi değil çalan, illa edeb
Sorma ki nedir esbab-ı hüznüm
Önümde ölün, nasıl gülürüm