Tazecik Şiiri - Berrin Gürsoy

Uçup gitti ışık, tanyeri alacakaranlığında,
Can çekişti yaz çiçeği yaladığı gölgesinde,
Sinsi sinsi kahkaha attı otlar ağlarında,
Çayırda belli belirsiz gözlerin biçimlendiğinde,
Sarmaş dolaş oldu tomurcuk, katıksız kokusuyla,

Ayrılık yeline sarıldı gölgedeki elleri,
Saçıldı mercan çocukları gibi rüzgar boşluğuna,
Ve tükeniş zinciriyle bağladı, bohçasındaki glayölleri,
Tazecik otların ağlarına yakalandığında,
Sarıldı, ırmağın dalgasıyla ha yeşile ha taşa,
Sıkıştı gece gündüz yürek burkuldu.

Acı yada neşe yaşadı asılı kaldığında rüzgar boşluğunda.