Taze Fidan Şiiri - Erdoğan Tekinarslan

Yapraklar dökülüyor birer birer
Son kış ayında kara bir gün
Sanki canımdan can sökülüyor
Vuruyor da vuruyor

Henüz dalları büyümeden
Henüz kökü şitil vermeden
Yerinden sökülüyor
İşte o an benim belim
Kırıldıkça kırılıyor

Başı yere eğilirken
Değmeye görsün toprağa
Gövdesi çatırdıyor
Daha tomurcukları
Kurumadan

O daha gencecik
Bir yana bükülürken
Kanı akar için için
Kayıp giderken gözleri
Yandıkça yanar canı
Gözyaşları siğim siğim
Feryatlar göğe yükselir
Toprağa düşer damlalar
Daha bulutlar
Yağmur olmadan

Kış ayı hava kara
Karardıkça kara bir gün
Çözülmeyen gün ortasıyken
Kayalar yerinden sökülüyor
Daha neydi gördüğü günler
Göreceği günler varken
Yollar uzadıkça uzuyor
Kıvrım kıvrım
Sis çökmüş karanlığına akşamın
Hüzünlendiriyor yüreğimizi
Arkanda bıraktığın hatıraların

Gözlerin, o mağrur gözlerin
O açık kalmış zeytin gözlerine
Bir el uzanır kapanır
Daha çok vardı görmediklerin
Daha söyleyeceklerin vardı
Doyamadığın yavruna
Geride bıraktığın yarım
Yarım kalmış hayatlar gibi

Ölüyor bedenler
Birer birer
Gidiyor gidenler
Ardına bile bakmadan
Daha çok taze anıların
Uçup gitmesin suretin
Bizimle ol ne olur
Yanıyor yüreğimiz yanıyor

Ateş düşmüş ocağa
Haykırıyoruz feryat figan
Bağrımıza vura vura…

Ağlıyorlar
Analar bacılar
Daha soğumamış
Gelmişsin kapına
Can mı kalır kimsede
Yırtılır yaka bağır
Vurur kendini yerden yere

Nereye gidiyorsun
Bırakıp da,
Bak Ağlıyorlar
Bir kuytuda bacını,
Bir kutuda Ananı
Daha ne olduğunu
Bilmeyen yavrunu

Ayırıyorsun kendinden
Birer birer

Sana yanarken Cümle Alem
Sen yoluna girmişsin bir defa
Henüz genç olsa da yaşın
Artık dönmezsin geriye

Baban da orda Aysun’um
Seni de verdik O’na
Yatsalar da Bir Yeğen, Bir Ana
Şimdi bir de Sen, yan yana
Sarsınlar seni de sımsıkı
Bassınlar bağrına kara toprak gibi
Emanetimiz olsun Aysun’um
Gözyaşlarımızla suladığımız
Rengarenk çiçeklerimiz
Sana elvedamız olsun Aysun’um