Taze Dünya Şiiri - İrem Turan

Berbat bir geceydi bu
Uykusuz gözlerin koynunda
Bir dünya kıvrılarak akarken can damarında
Korkunç bir düzendeyken insanlık
Yitirilmişken emeklerin umutları
Ve hayat, kesiyorken damarlarını
Bir silik izle ben
Ayak izlerimi arıyorum
Gittiğim yolların sonundan başını görebilmekteyim
Lakin tamamen umut tacirliği
Düzensiz düzen
Buruk tadıyla kalan
Bir zamanlar ortaya atılmış olan
Ama asla yerini bulamayan..
Kalp iyileştirmezdi bütün yaralarımızı
Başka başka sorunlarımız vardı
Sorularımız
Mesela bir çocuk
Adını bile bilmediği ülkeler uğruna mavi kelebekler konduruyordu toprağına
Mesela bir anne bir hanım eli kokusu alıyordu
Babalar annelerin hanım eli kokusunu sevdiğini bile bilmiyordu
Ahh şu bileler ve ahh şu lanet olası keşkeler
Uçurumda açan siyah zambaklar oluyordu
Sonsuz, bucaksız
Tam eşiğinde duruyordu
Yükseklik ve korku
Akıl ve kalp
Ne kadar aynı
Bir o kadar farklıyken
Düşüyordu
Tam ortasından yaşamının
Filizlenirken yüreksizlerin bağrında
Yitiriliyordu
Bir kalp, bir bedenle
Bomboş hafızalardan
Silinip gidiyordu
Bombalanan şehrin gözbebeklerinden
Ellerinden düşüyordu
Bir sarmaşık gibi
Sarıyordu tüm cansızları
Ve kucaklıyordu
Ruhun kara aynasıyla boğuluyordu nefesleri
Uzanamayan kollarından
Taze bir toprak kokusundan düşerek
Yitiyordu.