Taze Bahar Şiiri - Nergiz Bakıroğlu

Ezilen bir toplumun iç sızısıydık belki de
Öfkeli ,kızgın kömür misali...
Yüreğimiz kor ...
Yüzümüzdeki yaralar yasaklanmışlık
Derin sancılı gecelerden geçtik
Vurulmuştuk ,dövülmüştük
Hor kullanılmıştık ..
Susturulduk,
Dizginlenmiş ve dinlenilmemiştik. .
Alnımızdaki çizgilerden öğrendik ,
Akranlarımızla aramızdaki farkı.
Göz yaşımızla yıkadık yüzümüzdeki kurumuş kanı.
Çocuktuk, tekmelenmiştik ,
Dağılmıştı zihnimizdeki bilyelerimiz .
Belki de büyüyemeyeceğiz diye toplamıştık ..
Boş caddelerde atarken voltaları
Takılmıştı en acımasız çelmelerimiz
Yuvarlanmıştık ..kalkamamıştık
Ahhh
Bin yıl geçmiş gibi ,geldi ömrüme
Belim büküldü, Dizlerim çürüdü
Bastonum elden düştü
Beyhude geçti ömür yaşanmadan
En güzel çağlar ,yaprak misali kurudu,
Döküldü ağaçtan.
Bu kez ,son kez Soldu en taze bahar