18 Temmuz 2005, İstanbul
ağaçdibine düşen yermantarları da mı?
kendimi kandırmaya yetmedi ah, canım
düşürür başımı kokusu bile
yanında bir testi kuyu suyu
hissetmiyorum kainatı, ya canım
içinde süzüldüğün damarlarım bile kurudu
olgun şamfıstıklarını yere düşüren sen
ömrümü yaratamadın mı sade geceden?
uçan kuşları da göğün kaşlarına gönder
bembeyaz kahve, daha parlak geceden
cânanın parçaları yere düşer, deprem!
ben daha avcumdaki bıçakları hissedemem
ruhunu sayısız kez gezdim,
bir ağaçdibinde kaldım, canım
tayy-i mekanda mecnun, bir gurbet hayatım
Kayıt Tarihi : 9.9.2024 15:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
