Acıtmamaya yüz tutmuş, sıradan hüzünlere dair yakarsın her sigaranı.
Ama hüzün değil,eski umutlardır söndürdüğün kül tablalarında.
Dumanlar hiçbir günahı yüklenmez giderken,
Hiçbir acını paylaşmaz ağzındaki kötü tat.
İyisi mi sevgilim, sen sigarayı bırak
Ağlamaya başla.
Ben bu şehri gökyüzü olmadan da severim
Burda güvercinler ölürken de güzel
Çatılarında ağlarım damla yağmur yağmasın
Çatırdarken güzel burda çatılar
Vazgeçmesin de uçurtmalar
Ben bu şehrin göğüne daha fırtınalı bir yüz çizerim
Onlara söyle,
Sana kendinden haber sordurup durmasınlar.
Sana kalsın haksızlığın.
Hatırsızlığın.
Akılsızlığını ezberle.
İki yüzünü de öp,
Bu çarşambalar da çok oluyor artık. Tam sayfa kara haber bu yavşak çarşambalar. Gün bile geç doğar. Bir damla yağmaz ağzına sıçayım. Kan versen tutmaz, çiçek eksen açmaz, kıyamet olsa kopmaz çarşambaları. Çarşamba vuku bulan bütün musibetlerin nedeni bizzat çarşambanın kendisidir. Belediyeler, çarşambaları zehirler çaresiz, evsiz, kimsesiz köpekleri. İhtiyarların, huysuzluğu tutar. Bebekler bile gülmez çarşambaysa. En sevdiğin pantolonu yirmi sever giydirip, çıkarttırır çarşambalar sana. Her zaman cuk oturan pantolon, o gün çarşambaysa uymaz amına koyayım. Ne olduğunu anlayamazsın. Dolap kevgire döner. Annen bir tek çarşamba sabahları azarlar, on yedinci sefer uyandırırken seni. Baban tuvaleti gasp eder, altına işersin kapının önünde. Çarşambalar tuzaktır. Kırk sefer kontrol edip, kırk birincide çıksan denk gelirsin nemrut komşulara. Boynun tutulsa bakmaktan, tek yıldız kaydıramazsın çarşamba gecesi. İçinde patlar ne dileyeceksen. Amuda kalkarsın ay ışığında.
Bana gelince
Doğduğum gün olur kendisi
Ondandır
Bir ömür sürecek
Bombaları da patlasın şefkatinde mavinin büyük nefretlerinizin sol çaprazında
Bu mavi çok merhamet bir renktir gaddarlığınızda solmuş bayraklarınızla yerle bir kahraman bir marşın arka fonunda
Para yakar da ısıttığı kadar çok üşürseniz pahalı kaçar ekonomideki açıkla bu dalgalı kurlarda
Kapitalist mazeretleri de sizindir yuttuğunuz kadar kusamazsınız yavrularınızın ağzına
En fazla katil olursunuz bir sabiye ya da vicdan bir katile ya da tüküreyim vicdansızlığınıza
Tuttuk nefesimizi derindi ama o mavi sularda o aklımızın sesi o boğulmazsa hala orda
Çocuktuk,
İki boyutuyla yuvarlanıp gidiyorduk hayatın,
Ergenlik acılarımız çıkmamıştı suratlarımızda henüz
Ve dert edinmek gibi bir huyumuz yoktu,
Sonsuzda öpüşen,
Yahut öpüştüğü rivayet edilen,
Kabahati gelişinde buldum
Öyle güzel gittin ki giderken
Hiç gelmesen üzülürdüm belki ama
Kahrolurdum gitmesen
Oysa daha kanatlarını dahi çizmedim güvercinlerin
Taşırmadan ömrümden
İncecik
Oysa bulaştırmadan kenarlarını
Orta yerine hazin sonların
Hikayelerim de vardı anlatacak
1
Hüznükuruntu:
Bir insanın kalbine dokunduğunda
Eline batan hüzün kırıntıları
Ya da
Bir kalbi çiğnediğinde ayağını kesen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!