Herşey anlamını yitirirdi...
Belki de sen olmasan.
Şurada salaş bir cadde;
İki oğlan köşede bir kızla konuşuyor.
Oğlanın teki dirseğini köşeye dayamış.
Yaşlı bir kadın yere baka baka taşıyor...
-1-
Bir yığın insan yürüyor kaldırımlarda....
Kimi sağa kimi sola,
Kiminin aklı bir karış havada,
Uçuk bir hayali düşleye düşleye...
Toprağı mı altındır;
Aşkın resmini çizmek istedim.
Bir kalp konduruverdim,
Ama kalbin tonunu belirleyemedim.
Açık mı koyu mu yoksa orta mı olsaydı?
Sonra koyu olması gerektiğini düşündüm.
Tıpkı yoğun bir sevgi gibi.
Derler ki -öteki-nin'Dasein'ı olmazmış diye...
Varolsa da sesini duyuramaz.
O ki; ezilendir, o ki hor görülendir.
Dillerimiz, adetlerimiz farklı olsa da...
Birimizin destanı öbürüne bi savrumluk küfür bile olsa...
Biz ki, kanlı bıçaklı iki küskün kardeş de olsak,
Küçük bir çocuktu...
Ayakları çıplak,küçük bir casus...
Bedenler savaşta, cesetler çamurdayken...
Dikenli teller, anımsatırken kuru bir ağacı...
Hava ise kapalıyken sanki insanlara küsmüş gibi...
İsrafil mi üfler sür'ü...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!