Tayin Şiiri - Olgu Gürdal

Kötü haberi dün getirdiler.
Sana tayinim çıkmış,
Olmaz dedim, olamaz!
Böyle bir sevda, atanamaz.

Gözlerimin gözlerine tayini çıkmış.
Tek göreceğiz artık güzellikleri,
Beğendiklerimiz de bir,
Nefret ettiklerimiz de.
Aynı şeylere gülüp ağlayacağız şüphesiz.
İyi de
Sana kim bakacak doya doya, buğulu,
Bana…

Burnumun burnuna tayini çıkmış.
Diyelim ki bütün çiçekleri serdik önümüze.
Doyasıya koklasak
Ya da birlikte koşsak mutfağa,
Dibi tutmuş yemeği kokusundan tanısak.
Güzel de
Seni kim koklayacak kimsesiz akşamlarda,
Beni…

Kulaklarımın kulaklarına tayini çıkmış,
Birlikte anlamlandıracağız sözleri
Ya da birbirimize en yakın sesleri seçeceğiz.
Kuşlarda seni dinlemek neyime yeter bilmem.
Gün boyu cıvıldayacaksın,
Sonra sessizlik…
Haklısın, gün biter, biter de
Sana kim duyuracak bitmeyecek şeyleri,
Bana…

Dudaklarımın dudaklarına tayini çıkmış,
Seslerimiz karışacak alemin dört yanına.
Her şey muntazam olacak da
Kimin dili sürçecek heyecan dakikalarında.
Kim öpecek seni soldurasıya,
Beni…

Yüreğimin yüreğine tayini çıkmış,
Artık bu kadarı fazla.
İkimiz de biliyoruz:
Yüreğinde yer açtığın kişiyi
Bütün yüreğinle kabullenemezsin asla.
Bir parçan onda kalmalıdır,
Ayrı diyarlarda,
Umut kapılarının ardında.
Aynı kalpteyiz şimdi,
Tamam da
Kalbim, çarptığında nasıl bulacak seni,
Ya da sen,
Sende çarptığımda
Kabullenebilecek misin beni?

İyi haberi sona sakladım:
Kaşlarımın kaşlarına tayini çıkmamış.
Keman olur kaşların,
Kulaklarımızın pası gider;
Kalem olur,
Yüreklerde ferman yazar.
Böylesi daha güzel.
Çocukken tam dolmazdı ya bardaklarımız
Yanmasın parmaklarımız diye…
Şimdi aramızda
O bardaklar kadar
Kristal bir boşluk var
Ve o boşlukta kaşlarına tutunmanın büyüsü.

Eğer senin tayinin çıksaydı,
Sen de bulurdun
Tutunacak
Bir dal
Bende.
Demek, hayat böyle çoğalıyor:
En büyük aşklar,
Bir boşluğun içinden
Paylaşacak bir şey çıkarmakla başlıyor.