Tayga Kerim Öztürk Şiirleri - Şair Tayga ...

Ve güneş...
Dünya ve ayı
Bize tanıtan güneş
Güneş;
Engel oldu bu kez,
Engel oldu görmeme

Osman Kapusuz Ağabey'e

Segah makamında gamlı bir seda
Salladı göğü en muhkem yerinden.
Bu zamansız, sakin ve hazin veda
Sarstı benim gönlümü pek derinden.

Gül nedir bilmezlerin şehrinde bülbül hârdır.
Bilmezem ben kim benî âdem nasıl kâmkârdır.

Eylül 2022

Bir kuytu karanlık ki; sarıp ruhumu sinmiş.
Gönlümdeki tek nazlı kıvılcım yeni sönmüş.

Kar beyazı, sessiz, kara gecenin
Düşlerimde gezeni sen değildin.
Kar giyen ağaçlar, tüm kış gücenin!
Çünkü sen hep onlardan çok güzeldin.

O gece üşümüş mehtabı gördüm.

Memleketimin yüce dağlarında
Rüzgarı kovalardım ben
Körpe çocukluğumla.
Sen ferah ferah deniz kokarsın,
Yağız toprak kokar benim bakışlarım.
Dudaklarım kavis nedir bilmez,

Hakikatin her zerresi düş olur
Belirince gözlerime hayalin
Bülbüllerin şakıması boş olur
Karışınca sözlerine hayalin

Vadilerin duru suyu akmazdı

Pek hızlı geldi geçti bizim rûzigarımız.
Hem geçmemiş bizim daha tek nevbahârımız.
Dünyada gerçi olmadı bir şeyde kârımız.
Ukbâda belki olsa gerek itibârımız.

İfrâd-ı bîhayâdan umar mıydık hiç medet.

Ruhum nasıl taşımış bu bedeni yıllarca
Leşi nasıl taşır ki yorgun yaşlı bir serçe

Yalnızım; mükafatı, dinlemek ki o ruhu
Çok derinlerden gelen işitilmez uğultu

Zihnimi yakan bir kor var beynimde;
Hain bir sızı, kahpe bir acı var.
Öfke tüten bir ateş var alnımda,
Ne yapsam dinmeyecek bir sancı var.

21.12.2021 Amasya