Tayfun Yılmaz Şiirleri - Şair Tayfun Yılmaz

Bir sonbahar
Ve ben parktayım yine eskisi gibi
Dalgın gözlerle bakıyorum
Rüzgarla ıslanan boş salıncaklara....
Kulaklarımı okşar gibi
Salıncak demirlerinden çıkan o garip sesleri duyuyorum

ben istemezmiyim yeniden sevmeyi,sevilmeyi
ben istemezmiyim sıcacık bir eli ve yeniden güvenmeyi
yoktu başka yolu
sonu görülmeyen yolun sonuydu
her şeyden uzak her birinden mahçup
kaçarcasına korkarcasına bu gidiş

gidiyorsun demek bu gece
git...
olmadı denedim yine olmadı diyorsun
git....
başaramadık biz bir bütün olamadık
git..

Eğer acılara boğulursa denizsiz ülkenin insanı,
Gücü yettiğinde kendisine yönelir...
Ve acımasız bir savaş başlatır yalnızlığında.
Bu savaşın tanığıdır.
Umudum ve yüreğim
Ama biliyorum, YENENDE benim YENİLENDE.

umudunu yitirmiş bir garip gördüm
belkide acınacak bir halde degildi
yorgundu argındı anlıyordum halinden
dünyada ümitsiz tek inasan o degildi biliyordum

her nedense bakmadı bile yüzüme

Sana şiir yazmak istedim bu gece
Dizeleri bir araya getiremedim
Sana gelmek istedim
Yollarıma ışık seremedim
Bu yüzden ki ben sana hep engellendim.
Sonucuna ve başlangıcına bakmadan seni sevmek isterdim

Unut....
herşeyi ne kaldıysa benden sana unut..
sadece unut
tek bir kelime tek bir ses istemiyorum senden
sadece unut beni..
ben seni çoktan unuttum..

zamano kollamak
zamansız kollamak
çok kötü bir şey
her şey basit mi
bu kadar yoksa
yoksa benmi

sana yazdıgım son mektup
sana geldigim son gece
seni görebilecegim son gece
senin kokunu duyabilecegim son son
ben sonu seçtim
sen ilkleri seç

bu dönüşün sonu yok
geri gelmem için sebep yok
niçin sorasın beni
neden arasın hala beni
ben yokum
sen hiç yoksun