Dolunay biriktirmeyi öğrendiğim adama
Bu kadar ses çıkarabilir rüzgar
Ancak bu kadar soğuk olabilir yaşam
Biliyorum, ayaklarım ısınınca uyuyacağım
Dolunay biriktirip,
Önce aşık oldunuz hep.
Sonra ağır geldim,
Kaldıramadınız.
Bıraktınız,
Paramparçalığımın parçalarında parmak izleriniz.
Yoruldum kendimi toplamaktan.
Uykusuzluğunun termosundayım.
Sıcak kalabiliyorum
Ama tadım kaçıyor.
Neden benim senim yok?
Daha doğrusu:
Neden benim senim çok
Da
Senin benin yok?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!