Tayfun Kaplan Şiirleri - Şair Tayfun Kaplan

Egitimci vak, vaklar
Porosefer denen akmaklar
Yönlendırir gençligi
Ayaklar ve bacaklar

Televızyon ve gazteler

Belkide Istanbuldaki mımarların beynide dört köşeli
Onların basitligini ve kopyaciligi gosterir istanbuldakı hali
Unutmayinki, Osmanlı mımarları yapmıştı taç mahalı

İstanbuldaki camiler minareli ve yuvarlak kübelli
Ve Istanbul un cografiyası, medenıyet tarıhı belli

Sabahin seherinde seyrettigim agaçlar
O agaclar üstunde güneşi bekler kuşlar
Belki de öten kular dua edip bagişlar
Kaderin emir ile egilir dik başlar

Benim isyanci ruhum yine gökleri taşlar

Nerde kaldı Ortak Pazar,
Onlar bize kuyu kazar.
Anlasmada hep yan çizer,
Fakir halkım candan bezer.
Ne güneşte ne aydayız.

Bosna zulmünü yazıp yazıp ağlarız
Avrupali teröriste kızıp kızıp ağlarız,
Hayaller yok olur düşüp yüzüstü,
Batılıya kızıp kusup ağlarız.

Hain yazar diye diye ağlarız,

Düşüp boz bulanık sele,
Gidiyoruz gurbet ile.
Düşündükçe kahrolurum,
Sanırım kendimi köle

Yoktur Almanya tapusu,

Düşündüm ince ince,
Hayat bir bilmece;
Elli yılım geçti de,
Alamadım netice.

Fakat yine koşarım,

Verdigim hep o emekler
Ve de yedirdigim yemekler
Hepsi kaybolup gitmis
Ilk ve son dilekler
Simdi beni kim bekler
Nerde sadik köpekler.

Dostlar gitti kırık sazı ben çaldım,
Herkes güldü bir gülmeyen ben kaldım.
Hayalimi bozkırlara ben saldım,
Atsız, yurtsuz bilinmezde ben kaldım.

Kollar ağrır dizler gitti,

Ne vatan ne gurbet beni anlar
Seytanlar gulerken muzlumlar aglar
Gözümün ününde hep karli daglar
Yuz senede bir gelirmiş bahar

Bana zulum eden ah su yamyamlar