Binaların ağaçlardan çok olduğu kentte geçiyor ömrümüz...
Arkamızda bir yığın kalabalık,
Anlamsız bir koşturmaca önümüz.
Çalışıyor,
Daha çok çalışıyor,
Bugün Ayrılığın İlk Günü
Bugün ayrılığın ilk günü sevgili.
Saatlerin bin yıl gibi sürdüğü ilk günüm benim.
Baygın bakışlarının kalbimde ilk yara açışı.
Kurşun kadar ağır,
GÖZLERINDE DİRİLİRİM
Ölüp ölüp gözlerinde dirilirim oysa,
Bilirim hem cennet,
Gözlerin hem zindan bana.
Kapkara zulmetten ,bir nur,
KAYBEDİŞ
Bilirim çıkmaz bu yol,
Hem nereye çıksın ki.
Simdi ben,
Yılların birikimini kağıttan bir gemiye yükleyip,
Engin denizlere salmış bir serseri,
Ben unutulmuşlar mezarlığı,
Bir fatihaya muhtaç yalnızlıklar sahibi.
Herkesleyken bile,hiç kimseyle olan,
Derdi mutluluğundan alacaklı,
Umudu iflaslı biri işte.
Ne anlatabilmiş,ne de anlaşılmış,
YARIM KALMAK
Oysa bize göre değil yarıda bırakmak,
Yarım bırakmak...
Gücün yoksa hiç de başlamamak.
Sevda bir yokuştur,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!