en çok yağmur anlar
ayrılığın dilinden
örselenir de yürek
dağ bilir en çok
yalnızlıkla yıkanmanın
anlamını
göçebeliğe sığınır zaman
suyun yere kavuşması kadar kısa
ağardıkça korunaksız
saf ve üryan
bir tayf yükselir alnımızda
mavice açar
yeşilce kendini derinliklere
kimi zaman ölümden alır kararını
kiminde siyahtan
döküldükçe boyaları yapay uzaklığın
rengini tanır insan
yaşamın pastırma yazında
(11 Haziran 2009)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 11.6.2009 13:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)