Bir doğa hayvanıydı, doğasında gezerdi,
Sonrasında kesilir, pişirilir yenirdi…
Sonra insan el attı, zulüm düşünüyordu,
Tabiatından aldı, onu kafese koydu…
Hormonlu gıdalarla, aldattı ve kandırdı,
Yumurtasını bozdu, lezzetini kaldırdı…
Rab bağışlamayacak, tavuğun çektiğini,
Bir kalp ve can taşıyan, masumun yüreğini…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 1.9.2013 03:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!