Tavsiye Şiiri - Nurhan Özgel

Sevmeyin
Kimseyi
Daha fazla
Kendinizden

Bıraktığınız
Kendinizdir
Giderken

Yere
Usulca
Bir tüy düşer
Gururunuz
İncinirken

Toplarsınız
Toplamaya da

Zordur

Kovulursunuz
Sırça köşklerden
Bu biraz

Onursuzdur

Ayrıcalıktır
Çok sevmek
Fark edebilen

Yoktur

Laciverttir
Sevgi
Umutsa
Mavi

Renksizdir
Ayrılıklar
Karası

Boldur

Beyazıyla
Siyahıyla
Grisiyle
Sevebilmek birini

Aydınlık ve
Karanlığıyla

Ancak
Kendin gibi
Seveni
Bulabilmek

Zordur

Bulunduğunda
Sevilen için
Önemi

Yoktur

İşte o zaman
Tek bir şey
Kalır geriye

Alır
Şiirlerinizi

Gidersiniz.