Sanmıyorum ki,yoruldu diye mücadele son buldu.
Yalnızca,kapanan kapılardan biri bu.
Şair nasıl diyor,yıkılmadı dünya,öyleyse devam.
Ölmedi ki bütün insanlar,tükensin ilham.
Olmalı mutlaka bir çaresi, açmalı bir anahtar.
Nasıl kapı bu bilinmez,hep böyle hapis tutar?
Bir kuvvetli tekme,lakin pek heybetli bir kaya.
Parçalanır mı hiç,ayak başlayacak kanamaya.
Pek çok tavsiye,şu gördüğün kuvvetli hekim.
Sararda iyileşir,yerinde duruyor kaya nitekim.
Bir ışık,bir ateş,bir kuvvetli enerji.
Yada dönmek geriye,bırakmak her şeyi.
İyileşince yaralar yaklaş,bir kuvvetli tekme daha.
Umurunda mı.Bak yerli yerinde duruyor kaya.
Sararda iyileşir,tabi birkaç ay beklemek.
İlave,sayıp bunları hep ömüre eklemek.
Artık durmalı taşkın,yağmur durmadan nehirde.
Boğulmalı hıçkırık, haykırmadan yürekte.
İnmek bütün merdivenleri hiç çıkmadan.
Kabil mi silmek göz yaşını,hiç ağlamadan.
6.1.1984/İstanbul
Necdet Cemal OcakKayıt Tarihi : 20.3.2007 22:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necdet Cemal Ocak](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/20/tavsiye-23.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!